تلویزیون های ال ای دی (نامی که شرکتهای سامسونگ، توشیبا، فیلیپس و ال جی از آن استفاده کرده اند) نام تلویزیون LCD است که بجای لامپ فلورسنت از سیستم نورافشانی LED استفاده می کندالبته این تلویزیون ها بطور 100 درصد LED نیستند و نباید این نام به آنها اطلاق شود. نمایشگرهای واقعی LED همچنان برای نمایشگرهای بزرگ در استادیوم ها و اهداف تجاری استفاده می شود.
- تصویر در LED بسیار روشن تر است و کنتراست بسیار بهتری دارد و نقاط سیاه در آن عمیق ترند.
- با سیستم نوردهی Edge-LED ضخامت آنها بسیار کم است، بطوریکه LED های موجود در بازار کمی بیش از 25 میلیمتر هستند! - آنها برق بسیار کمتری مصرف می کنند. در مقایسه بین LED و LCD هم سایز، مصرف برقشان 40 درصد کمتر است.
- طیف رنگ در آنها وسیع تر است بخصوص وقتی از تکنولوژی نوردهی RGB-LED استفاده شده باشد. - فرکانس تغییر تصویر در آنها بالاتر است.
- آلودگی محیط زیستی کمتری دارند. جالب است بدانید شرکت سونی اولین شرکتی بود که در سال 2005 این مدل تلویزیون خانگی را به بازار عرضه کرد.
تشخیص و ایجاد تمایز بین LCD که از طریق لامپ فلورسنت نوردهی می کند با LED که از دیودهای نورانی استفاده می کند بسیار مهم است آنقدر که در انگلستان شرکت سامسونگ در تبلیغاتش اجازه ندارد از لفظ LED TV استفاده کند مگر اینکه توضیحی درباره شیوه نوردهی در آن به بیننده بدهد.
در این تکنولوژی دیودهای پیشرفته و بسیار کوچکی در پشت پنل LCD گذاشته می شود. شرکت سونی در مدل سونی براویای خود در سپتامبر 2008 از این تکنولوژی استفاده کرد. امروزه استفاده از LED بخاطر افزایش عمر نمایشگر و صرفه جویی انرژی به صرفه تر از نمایشگرهای پلاسماست. همینطور در آنها از جیوه نیز استفاده نشده است و در آن از عناصر دیگری مانند گالیوم و آرسنیک استفاده شده است.
به دلیل وجود دیود نورانی که سرعت خاموش و روشن شدن در آن زیاد است، خاموش و روشن شدن تصویر در این نمایشگرها بسرعت انجام می گیرد و به لحاظ علمی کنتراست بهتری دارد. آنها می توانند وقتی LED خاموش است رنگ مشکی عمیق و وقتی روشن است، روشنایی بالایی ایجاد کنند.
آمار
وبلاگ:
